Atto terzo. Scene 11-14. Recitativo Barbarina, la Contessa, Susanna, Antonio, il Conte, Cherubino "Queste sono, Madama"

歌詞

Het is jaren later Op de plaats waar ik jouw Voor het eerst gezien heb volgens mij Ik voel nog steeds je worden Alsof ik bliksem hoorde Je zij het wordt al donker blijf bij mij Het is hier het is nu En het draait in mijn hoofd Elke dag is een dag te lang Als echte man dat niet Veronique Denk je soms nog even terug aan mij Ik heb nog steeds je foto's aan de muren van mijn hart Vergeet dat niet Ik kan ze laten lopen En weer op later hopen In een film is dat de juiste stap Maar in het echte leven Kom je ze nooit meer tegen Sla nou toe voor ze aan jouw ontsnapt Want het kruipt waar het kan En het slaat om zich heen Opgedreven in het nauw Waar is de uitgang hier Veronique Denk je soms nog even terug aan mij Ik heb nog steeds je foto's aan de muren in mijn hart Zit jij verscholen Veronique Ik mag het aan je vragen in de nacht Je strelen met de lakens van je af Vertel het niet Vergeet me niet Spelen met de kansen van je leven Tot er niets van overblijft Er is bijna niets meer over om te geven Maar dit wil ik nog even aan je kwijt Veronique Denk ook even terug aan mij Ik heb nog steeds je foto's aan de muren in mijn hart Zit jij verscholen Veronique Mag het aan je vragen in de nacht Je strelen met de lakens van je af Vertel me niets Vergeet me niet