Fins det et barn som aldri blei såra som ikkje eingong blei hånt av far eller mor fins det en bønn som kan viska vekk skammen dei voksne forgår i for det galna de gjor’ fins det ein tillit som aldri dør eg e’kje sikker – det e derfor eg spør Fins det et ord som brått skape’ meining som får ein te å kvila med sitt kaos og rot fins det et lys som óg sees av den blinde som skremme vekk redsel og opplys’ ein te mot kan ein vær’ trygg på at det aldri dør eg e’kje sikker ¬– det e derfor eg spør Fins det ein sang som kan fargelegga sorgen så ein blir litt på nikk med den smerten ein har fins det et rom ein kan rop’ ut sin tvil i der ein ikkje blir redd om ein aldri får svar fins ein tålmodighet som aldri dør sko gjerne ha trudd det – får sjå om eg tør