Ein fin liten blome i skogen eg ser I granskogen diger og dryg Og vent mellom mose og lyng han seg ter Han står der så liten og blyg Sei ottast du ikkje i skogen stå gøymd Der skuggane tyngje deg må? -Å nei, for av Herren eg aldri vert gløymd til ringaste blom vil han sjå Men ynskjer du ikkje i prydhagen stå der folk kunne skoda på deg? -Å nei, eg trivst best mellom ringe og små eg føddest til skogblome eg Om enn eg er liten, har Herren meg kjær med honom eg kjenner men sæl Kvar morgon meg bøna til himmelen ber med bøna eg sovnar kvar kveld Som blomen om vinteren visnar eg av men gler meg, for då står eg brud Lat lekamen kvila med fred i si grav mi sjel, ho er heime hos Gud Ja, glad skal eg vakna hos Jesus eingong i morgonen ævele klår Og blanda med heilage englar min song i himmelen, dit døden ei når!