Sorgin

歌詞

Hver lítur þá hrygð sem eg í hjarta mínu ber? Hver heyrir þau orð sem að deyja á vörum mjer? Ef tárin ekki falla, þau telja enginn má, Þó titri þau og logi und harmþrunginni brá. Eg elska glaðan anda – ég elska káta lund – Og ánægð hefi' eg lifað svo marga glaða stund. En breytilegt er lífið, og lukkan brigðul er: Nú liggur sorgin myrkva svo þungt á huga mjer. En lukka! Hvað er lukka, og lán, og gæfa blíð? Að lifa frí af harmi um alla sína tíð? Nei – þá fjötrast hugurinn fast í þessum heim, Og fær þá sjaldan vængi er keppa að ljóssins geim. Að heyja stríð með hreysti, það helzt minn andi kýs, Og horfa stöðugt þangað, sem launin eru vís; Og gugna ei þó dimmi og gleðin deyji brott, Og geta dulist heiminum – ó, hvað það er gott! Að gleðiboði geng eg – þar glymur kætin há – Þá get ég líka hlegið, svo enginn vita má Hvað hjarta mínu svíður, hvað harmur minn er sár, Hvað höfði mínu þrengja hin óburtrunnu tár.