Faust, Act 2: Récitatif. "Merci de ta chanson !" (Chœur, Valentin, Wagner, Méphistophélès, Siebel)

歌詞

Sintes cómo lamento, no tempo pode chegar Como unha lanza no vento, como o vento avanzar A volta ese é o sufrimento Que se afoga entre apertas e alentos Pasa o tempo labrando as enrugas Como o mar labra a pedra fomos testemuñas Dun pasado famento, dunha existencia nun tempo As estrelas por teito e mirando ao horizonte sempre mostramos respeito! Avante toda! Avante toda! A terra loba! Avante toda! Avante toda! A terra loba! Na lingua un amargo destino Dime que o lamento do tempo pode chegar Coas fiestras abertas, esa lanza directa vaime atravesar Sinto o seu ruxido no vento, sinto o vento podeme levar Fecho os puños con raiba e ergome en silencio Sempre que me chama o mar Trocar a existencia escapar do silencio perverso Fuxir dese alto prezo no que o abismo quereme enterrar Nos muros do tempo cadaleitos de auga e sal Érgome en silencio cando me chama o mar Saír das ruinas do tempo ou polo menos tentar Saír das ruinas do tempo saír das ruinas do tempo Ou polo menos tentar saír das ruinas do tempo Ou polo menos tentar ou polo menos tentar. Avante toda! Avante toda! A terra loba! Avante toda! Avante toda! A terra loba!