Hann er einn af þessum stóru Sem í menntaskólann fóru Og sneru þaðan valinkunnir andans menn Ég sá hann endur fyrir löngu Í miðri Keflavíkurgöngu Hann þótti helst til róttækur og þykir enn Já hann er, enginn venjulegur maður Og hann býr, í næsta nágrenni við mig Og hann er alveg ofboðslega frægur Hann tók í höndina á mér, heilsaði mér Hann sagði: "Komdu sæll og blessaður" Ég fór gjörsamlega í hnút Hann sagði: "Komdu sæll og blessaður" Ég hélt ég myndi fríka út Hann hefur samið fullt af ljóðum Alveg ofboðslega góðum Sem fjalla aðallega um sálarlíf þíns innri manns Þau er ekki af þessum heimi Þar sem skáldið er á sveimi Miðja vegu milli malbiksins og regnbogans Já hann er, enginn venjulegur maður Og hann býr, í næsta nágrenni við mig Og hann er alveg ofboðslega frægur Hann tók í höndina á mér, heilsaði mér Hann sagði: "Komdu sæll og blessaður" Ég fór gjörsamlega í hnút Hann sagði: "Komdu sæll og blessaður" Ég hélt ég myndi fríka út Við ræddum saman heima og geyma Ég hélt mig hlyti að vera að dreyma En ég var örugglega vakandi Mér fannst hann vera ansi bráður Hann spurði hvort ég væri fjáður Og hvort ég væri allsgáður og akandi Já hann er, enginn venjulegur maður Og hann býr, í næsta nágrenni við mig Og hann er alveg ofboðslega frægur Hann tók í höndina á mér, heilsaði mér Já hann er, enginn venjulegur maður Og hann býr, í næsta nágrenni við mig Og hann er alveg ofboðslega frægur Hann tók í höndina á mér, heilsaði mér Hann sagði: "Komdu sæll og blessaður" Ég fór gjörsamlega í hnút Hann sagði: "Komdu sæll og blessaður" Ég hélt ég myndi fríka Hann sagði: "Komdu sæll og blessaður" Ég fór gjörsamlega í hnút Hann sagði: "Komdu sæll og blessaður" Ég hélt ég myndi fríka út