Koparma gülleri dalında kalsın Beni yaktın bir de bülbül yanmasın Duymuyorsun gönlümde ki feryadı Bir gün olur sende hasret çekersin Bir gün olur sende feryat edersin Bir heves diyorsun aşka sevgiye Böyle ise dünyada yaşamak niye Manasızdı sence tüm duygularım Hayatıma girdin söyle ne diye Gençliğimi yıktın söyle ne diye Belki bir gün beni hatırlayınca Yüreğin burkulur gözlerin dolar Kapılınca sen de bir vefasıza Baharı görmeden gençliğin solar