O nach robh mi thall ‘s a’ ghleann a’ fuireach O nach robh mi thall an Glean Baile Chaoil Nan robh mise thall ‘s a’ ghleann A’ fuireach Chan fhàgainn e tuilleadh glean lurach mo ghaoil. Nuair dh’ éireas a’ ghrian air bu chiatach bhith ann, ‘Si cho fial flathail coibh-neil a’ boillsgeadh air chrann I dùsgadh nan lòn-dubh ‘s nan smeòrach air ghéig Chur fàilte l’en ceòl air a mórachd ‘san speur. O nach robh mi thall ‘s a’ ghleann a’ fuireach O nach robh mi thall an Glean Baile Chaoil Nan robh mise thall ‘s a’ ghleann A’ fuireach Chan fhàgainn e tuilleadh glean lurach mo ghaoil. ‘S a’ mhadainn ‘n uair dh’ eirinn gun eislean gun ghruaim ‘S e thug solas do m’inntinn bhith sealltainn riut suas Chaneil glean eil’ air Gaidhealtachd bheir barr ort an snuadh; Gur mis ha fo chradh-lot bhith ‘n drasd cho fad uait. O nach robh mi thall ‘s a’ ghleann a’ fuireach O nach robh mi thall an Glean Baile Chaoil Nan robh mise thall ‘s a’ ghleann A’ fuireach Chan fhàgainn e tuilleadh glean lurach mo ghaoil.