Veel Nacht En Weinig Maan

歌詞

het was al laat met weinig maan ik liep naar huis genoeg gedaan mijn warme bed mijn lieve lief en morgen vrolijk verder uit een portiek sprak ze me aan ik had haar daar niet eens zien staan want zij was zwart en er was veel nacht ze vroeg of ik haar nog kende ik keek haar aan zag haar gezicht in het weinige lantaarnlicht nou nee niet echt eerlijk gezegd zou ik het zo niet weten het glinsteren van zilverpapier haar ogen een beetje weg van hier ze lachte wat en zei me dat ze mij niet was vergeten veel nacht en weinig maan veel nacht en weinig maan we gingen naar dezelfde school leerden dezelfde apekool maar ik was ouder zij zat een aantal klassen lager maar ik moest haar kennen ga maar na de enige zwarte in de straat dat valt toch op in zo'n nette buurt die tuintjes die garages veel nacht en weinig maan veel nacht en weinig maan ik herinnerde me vaag die straat weer met een rozenhaag om ieder tuintje en op de stoep een zwart meisje met vlechten een klein zwart meisje op een fiets en ergens klopte er iets niet haar pa en ma die waren wit dus dat waren niet de echte veel nacht en weinig maan veel nacht en weinig maan we stonden daar ik keek haar aan haast even oud nu het kan vreemd gaan en niet eerlijk en niet goed we zeiden tot ziens het beste toen ik nog omkeek zag ik niets geen vlechten meer geen roos geen fiets een vlammetje in een portiek dat spoedig uit zou waaien veel nacht en weinig maan veel nacht en weinig maan